Χαίρεσαι; χαίρεσαι;
Ολόφωτος ο Αιγιώργης, πλήθος κλήρου και λαού, γεμάτα τα στασίδια, Συνοδικοί Ιεράρχες και άλλοι του θρόνου από το Ιερό Κέντρο και τις επαρχίες, ο πρόσφυγας Κυρηνείας Χρυσόστομος από την αρχαία Εκκλησία της Κύπρου, ο της Ελλαδικής Εκκλησίας Πρόεδρος με συνοδεία Ελλαδιτών Επισκόπων και η Πατριαρχική και Συνοδική λειτουργία πορεύεται, ώστε ο μέγας Αρχιμανδρίτης, ο ιερατικώς προϊστάμενος του καθολικού του μεγάλου Μοναστηριού, Αθηναγόρας ο Χρυσάνης, να ανέλθει επίσκοπος πλέον, με σκήπτρο και κορώνα, στον φιλντισένιο θρόνο του Πατριαρχικού Ναού.
Και ανήλθε τις βαθμίδες με σταθερά βήματα, στον ίδιο Γολγοθά, που ανέβαινε ο ολύμπιος ομώνυμος του Πατριάρχης Αθηναγόρας ο Σπύρου, όχι για να απολαύσει την λαμπηδόνα των λίθων της μίτρας και να πορευθεί με τον εξουσία της ποιμαντορικής ράβδου, αλλά για να συνεχίσει ως Κυρηναίος εκείνου που του τα ενεχείρισε, του πρώτου της κατ´ Ανατολάς Εκκλησίας, ανατολάς, που περικυκλώνουν την σύμπασα γη, του Πατριάρχη του γένους μας κυρ Βαρθολομαίου του Ιμβρίου.
Βαθειά η φωνή Του, διερχομένου τις παραμονές της χειροτονίας, εμπρός από το χαμηλοτάβανο κελί, "έχει πάθει σοκ". Και τω Πατρί των πατέρων σύμφωνος ο υποψήφιος ομολογεί "έτσι είναι από τα τέλη Οκτώβρη δεν έχω συνέλθει".
Πως να συνέλθει εκείνος ο κοντά εικοσάχρονος νέος που έφυγε από τον Ορχομενό, ερχόμενος με την ευχή του Επισκόπου του στο άγνωστο. Εποχή που η Τουρκία φάνταζε στα μάτια μας εχθρικότατη και η απόφαση ενός νεαρού Ελλαδίτη να μετοικίσει Ειστηνπόλη, απόφαση ριψοκίνδυνη.
Έδινε και έπαιρνε και πάλι γύριζε εκεί, η κουβέντα στη σχολή για τον Χρυσάνη. Και όταν φτάσαμε εκδρομείς στην Πόλη, δύο χρόνια μετά, με τους καθηγητές Γεωργίου και Νίκα, ο Διάκονος τότε Αθηναγόρας, συνοδός και ξεναγός μας, πλήρης ευγένειας και καλοσύνης ενέπνεε στους νεαρούς ιεροσπουδαστές, ζήλο ιεραποστολής.
Μα και θα συνέλθει, ο πρώτος Ελλαδίτης της Πατριαρχικής αυλής που ευδοκίμησε και καρποφόρησε, αναλαμβάνων αξίως την Αρχιερατική αξία, αλλά και ως επιβράβευση πιστότητας και υπακοής, εργατικότητος και πολλών χαρισμάτων.
Χρόνια πέρασαν και χρόνια ήρθαν κοντά είκοσι και ήταν Οκτωβριανό τ´απόγευμα που λέγει ο ηγούμενος του Μεγάλου Μοναστηριού, στον παρεπιδημούντα γέροντα μου: "Σας έχω και μια έκπληξη" και κατέβηκαν στον Πατριαρχικό Ναό με τον Πολωνό συνοδευόμενο του Ιεράρχη, όπου Πατριαρχική επινεύση και ψήφοις κανονικές εκ των τριών συνωνύμων του τριπροσώπου, εκλέγοταν από την Αγία και Ιερά Σύνοδο της του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, επίσκοπος για τις πολύκλαυστες Κυδωνιές, το αιματοβαμμένο Αϊβαλί .
Και το πλήθος των αγαπώντων τον νεότερο Ιεράρχη της υπό τον ουρανό Εκκλησίας, συγγενείς, φίλοι, παλαιοί συμφοιτητές, ομογάλακτοι εκ των νεοτέρων, επιφανείς και μη ομογενείς εκ της Πόλεως, μαζί με την μητέρα και την αδελφή του, αλλά και τον παπά που τον βάπτισε τον πολιό Αρχιμανδρίτη Κλήμη τον Φιλίππου τον εξ Ατταλείας, τον ποτέ ηγούμενο του και τα νυν Μητροπολίτη στην γενέτειρα Του κυρ Γεώργιο, αλλά κ τον χειροτονητή Του Αρχιεπίσκοπο Αθηνών πια, και κύριον μου κυρ Ιερώνυμο, κατέκλυσαν τας αυλάς του Φαναρίου συγχαίροντες και αναβοώντες το Άξιος ο Αθηναγόρας ελέω Θεού Μητροπολίτης Κυδωνιών.
Και απαντώ στο ερώτημα του τίτλου, που προέρχεται από του στόματος του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμης και Οικουμενικού Πατριάρχου στον εσπερινό της 17ης Νοεμβρίου στο στον Αγιόργη που την επόμενη χειροτόνησε τον νέο επίσκοπο. Χαίρομαι, χαίρομαι και ευλογώ Θεό και τα έν ανθρώποις όργανα Του, για την χαρά του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου.
- Ιστολόγιο του χρήστη agmarina
Εισέλθετε στο σύστημα για να υποβάλετε σχόλια