Καλωσορίζοντας τὴν νέα Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση ἀκοῦμε τὸν Ἰησοῦ νὰ λέει «Ἀποδοτὲ οὒν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῶ» (κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιο κβ':21) καὶ εὐχόμαστε νὰ εἶναι οἱ Κυβερνῶντες πρὸς ὄφελος τοῦ λαοῦ, ποὺ πάλιν καὶ πολλάκις ἐψεύσθη στηρίζοντας τὶς ἐλπίδες του στοὺς πολιτικοὺς ἄρχοντες.

Τὴν ἡμέρα τῶν ἐκλογῶν Σᾶς θύμισα τὸ εὐφυολόγημα τοῦ Πορτογάλου συγγραφέα Jose Maria de Eca de Queiroz (1845-1900), «Οἱ πολιτικοὶ καὶ οἱ πάνες ἔχουν κάτι κοινό: Πρέπει νὰ ἀλλάζονται καὶ οἱ δύο συχνά, καὶ γιὰ τὸν ἴδιο λόγο». Ἔδωσε ὁ Θεὸς καὶ μετὰ ἀπὸ πολλὰ χρόνια ἀλλάξαμε Πολιτικούς. Σίγουρα, ἂν καὶ δὲν ξέρουμε καλὰ τὴν ἱστορία τοῦ καθενός τους, δὲν θὰ εἶναι τὸ τέλειο γιὰ τὴν Δημοκρατία ὅπως τὸ εἰσηγεῖται ὁ Ἀριστοτέλης λέγοντας «Ἡ δημοκρατία εἶναι ὅταν οἱ ἄποροι καὶ ὄχι οἱ πλούσιοι εἶναι οἱ κυβερνῆτες», ἀλλὰ εἶναι κάτι. Ἄθεοι δηλώνουν καὶ ἔντιμα παραμένουν στὴν θέση τους, μιλώντας γιὰ σεβασμό, χωρὶς νὰ ἐμπαίζουν Θεὸ καὶ λαὸ ὅπως πολλοὶ ἀπὸ τὸ χθὲς ποὺ ἐναγκαλιζόμενοι τὴν Ἐκκλησιαστικὴ διοίκηση, κάρφωναν μαχαίρια τὴν πλάτη τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπὸ τὴν δολοφονία τοῦ «ἁγίου» της πολιτικῆς Κυβερνήτου Ἰωάννου Καποδίστρια ἕως σήμερα, κανένας δὲν μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ἅγιος ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς καὶ φυσικὰ δὲν περιμένουμε νὰ εἶναι ἅγιοι, οἱ νέοι μας ἄρχοντες.

Συνεχίζουμε τὴν ζωή μας στὴν ἑπόμενη τῶν ἐκλογῶν, μὲ τὴν ἐμπιστοσύνη μας μὰ κυρίως τὴν ἐλπίδα μας στὸ Θεὸ καὶ ὄχι στοὺς ἀνθρώπους. Αὐτό, γνωρίζοντας τὸ ψαλμικὸ «μὴ πεποίθατε ἒπ΄ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἶς οὐκ ἔστι σωτηρία» (Ψαλμοὶ 145,3) καὶ παραβλέποντας τὸ προεκλογικὸ σύνθημα τῶν κυβερνώντων «Ἡ ἐλπίδα ἔρχεται».

Ἡ Ἐλπίδα ἦταν ἐδῶ. Εἶναι αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος μᾶς πρότεινε νὰ Τοῦ λέμε στὴν προσευχὴ μας «γενηθήτω τὸ θέλημά Σου» καὶ «δὸς ἠμὶν σήμερον».

πρεσβύτερος Σεραφείμ